اگرچه به طورکلی کشورهای با درآمد کم تکنولوژی و سرمایه کافی ندارند، اما این در همه بخش های اقتصادی صادق نیست. به طور مجازی همه کشورهای با درآمد کم و بیشتر کشورهای با درآمد متوسط اقتصادهای دوگانه دارند. این اقتصادها یک بخش سنتی دهقانی و کشاورزی دارند که هدف آن از تولید تامین معاش خانواده های روستا است. این بخش فاقد یا دارای مقدار کمی سرمایه قابل تولید مجدد است و از تکنولوژیهای قدیمی که نسل به نسل گشته است استفاده میکنند. بهره وری حاشیه ای نیروی کار نیز در این بخش بسیار پایین است.

در میان این بخش سنتی کشاورزی و دهقانی، یک بخش پیشرفته تولیدی و فراوری مواد معدنی و یا کشاورزی مدرن وجود دارد. این بخش مدرن برای بازار تولید میکند، سرمایه های قابل تولید مجدد را به کار می گیرد و از تکنولوژیهای جدید استفاده میکند. در این بخش نیروی به صورت اقتصادی استخدام میشود (بهره وری حاشیه ای نیروی کار حداقل باید برابر دستمزد آنها باشد.)
با توجه به مدل لویس (فصل ۷) اقتصاد دوگانه تنها وقتی رشد میکند که خروجی بخش مدرن نسبت به بخش سنتی بیشتر میشود. (لویس، ۱۹۵۴، ۱۹۱-۱۳۹).
در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، مالکیت این بخش مدرن بیشتر متعلق به خارجیها بوده و توسط آنها اداره می شد. امروزه به طور روزافزون این بخش توسط دولتها یا بخش خصوصی ایجاد و اداره می¬شود و گاهی هم به صورت مشترک با کمپانی¬های خارجی انجام می شود. علی رغم مالکیت و عملیات این بخش های جدید توسط بنگاه های داخلی، هنوز از نظر تکنولوژی و برخی موارد وابسته به خارج هستند و نیازمند خرید پتنت ها و تکنولوژی های خارجی و یا به کارگیری مدیران و تکنیسین هایی از خارج هستند.
نقل از کتاب توسعه اقتصادی ترجمه دکتر منجذب کلیک کنید